Kobieto kwiecie ognisty
Tak ranisz czasem dno duszy
Tobie ulegnie mistyk
Przy Tobie człek twardy się wzruszy
Raz jesteś lodem zimnym
Raz lawą płynącą z wulkanu
Bywasz oddechem intymnym
Lub rykiem huraganu
Nie być z tobą - wytchnienie
I cisza jak po burzy
By później wrócić wspomnieniem
I znowu się odurzyć
Miłość bezwzględny narkotyk
Plącze ciasnymi więzami
Wystarczy spojrzenie; dotyk
By eksplodować jak dynamit
Grzegorz Adam Bajcy
Żarów 9 listopada 2024
Dopóki milczenia
Nie można cenzurować
I nikt na zabija za słowa
Gdy jeszcze nie ma
Aresztu za myśli
I nikt nie podgląda
Co mamy w głowach
Wyjdziemy na ulice
Z pochodnią wolności
W dłoniach
Milcząc przez chwilę
Myśl ubierzemy
W słowa
I wtedy zagrzmią przestworza
Zagrają trąby Jerycha
Trwoga zawiąże sumienia
Zadrży podłości mur
I runie
Do morza
Amen
Grzegorz Adam Bajcy
Żarków 8 września 2024
Gdy jesteś rozświetlony w środku, idziesz do światła
Gdy jesteś mroczny, zatapiasz się w gęstej smole niegodziwości, która za każdym krokiem wciąga Cię w głąb
Do końca oddechu
Istnieją stany pośrednie, lecz mrok nigdy nie ujrzy światła
On światło pożera
Grzegorz Adam Bajcy
Żarków 16 stycznia 2024
